#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر
Behind the glass rests a violin that carries more than polished wood—it carries memory. I began shaping it after visiting a quiet village where an old man played a melody on his porch. His bow moved slowly, yet every note seemed to hold a lifetime of stories. That fragile sound stayed with me, like a thread between past and present. Back in my workshop, I chose maple with deep, flame-like patterns. As I carved, I imagined that melody flowing through the grain. Each curve became a vessel for his song, each layer of varnish a reflection of his spirit.

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر
بر روی میز کارگاه، این ویولن نیمه‌تمام آرام گرفته است؛ گویی در انتظار صدایی که هنوز متولد نشده. الهام ساخت آن از شبی آمد که در کوچه‌ای خلوت قدم می‌زدم. باران آرام می‌بارید و هر قطره بر سنگفرش، نوایی متفاوت می‌نواخت. در آن لحظه حس کردم طبیعت در حال تمرین یک سمفونی پنهان است. وقتی به کارگاه بازگشتم، چوب خام پیش رویم دیگر تنها ماده‌ای بی‌جان نبود؛ در رگه‌هایش صدای باران و سکوت شب جاری بود. با هر تراش، با هر انحنای تازه، سعی کردم آن نغمه‌ی بارانی را در ساز زنده کنم. این ویولن هنوز کامل نشده، اما در دل خود داستانی دارد: داستان شبی که باران، مرا به خلق موسیقی واداشت.

#ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر#saz #saz_sakht #violon
در برابر این ساز، گویی آینه‌ای از جانم قرار گرفته است. هر خط شعله‌گون روی چوب، یادآور سال‌هایی است که در جست‌وجوی صدا بودم. الهام من از شبی آغاز شد که در سکوت کوهستان نشسته بودم و تنها صدای باد میان درختان می‌پیچید. آن زمزمه‌ی خاموش، درونم را لرزاند و فهمیدم باید آن را در قالب سازی جاودانه کنم. وقتی به کارگاه بازگشتم، قطعه‌ی چوبی که پیش رویم بود دیگر تنها ماده‌ای بی‌جان نبود؛ در رگه‌هایش صدای همان باد جاری بود. با هر تراش، با هر صیقل، حس می‌کردم نزدیک‌تر می‌شوم به لحظه‌ای که طبیعت و انسان در یک نغمه به هم می‌رسند.

#ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر#saz #saz_sakht #violon

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر
在这间安静的木工坊里，灯光洒在工作台上，映照出未完成的小提琴。那天傍晚，我走在小镇的石板路上，听见远处传来孩子们的笑声和街角老人悠扬的口琴声。那旋律简单，却带着温暖与真诚，让我心中泛起一种久违的感动。回到工作台前，我望着这块木头，仿佛它已在等待声音的注入。我用凿子一点点雕刻，用心去倾听木纹的回应。每一道弧线都承载着那晚的记忆。虽然这把小提琴尚未完成，但它已拥有灵魂——一段来自街角的旋律，将在未来的琴声中再次回荡。

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر
في هذا الورشة الصغيرة، حيث يختلط عبير الخشب مع ضوء المصابيح الدافئ، بدأت حكاية هذه الكمانات. كنتُ في مساء هادئ أتمشّى قرب الحقول، والريح تعزف ألحانها بين سنابل القمح. كان الصوت بسيطًا لكنه عميق، كأن الأرض نفسها تهمس بلحن قديم. حين عدتُ إلى طاولتي، نظرتُ إلى قطع الخشب أمامي، فرأيتها ليست مجرد مادة جامدة، بل ذاكرة حيّة لذلك المساء. كل ضربة إزميل، كل انحناءة في الجسد، كانت محاولة لالتقاط أنفاس الريح وإيقاع الحقول. هذه الكمانات لم تكتمل بعد، لكنها تحمل في داخلها وعدًا: أن تُعيد إلى العالم تلك الأغنية الخفية، أغنية الطبيعة التي لا تنطفئ.

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر
В мастерской тихо, только свет ламп ложится на дерево. Я держу заготовку скрипки и вспоминаю тот вечер, когда всё началось. На берегу реки я услышал, как ветер играет с камышами, а вода отвечает мягким шёпотом. В этих звуках было что‑то древнее, будто сама природа пыталась рассказать историю. Вернувшись домой, я понял: дерево в моих руках должно сохранить этот голос. Каждый резец, каждый изгиб корпуса — это шаг к тому, чтобы поймать дыхание ветра и ритм воды. Эти скрипки ещё не завершены, но в их древесине уже живёт та мелодия.

#saz #saz_sakht #violon #ساخت_ساز #ساز #ویولون #هنر
The two unfinished violins on my bench remind me of a quiet morning not long ago. I was sitting by the window, watching the first light of day touch the rooftops. A neighbor’s child began humming a simple tune while walking to school, and that fragile melody stayed with me. It wasn’t perfect, but it was honest, like a voice unafraid of silence. When I returned to the workshop, I carried that sound with me. As I shaped the wood, I imagined the warmth of that tune filling the instrument's body. Each curve, each hollow, became a place for the melody to rest.