#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز
История Аргавана началась в тот день, когда я находился в кабинете стоматолога. Мне позвонили с незнакомого номера. Хотя я не хотел отвечать, всё же взял трубку. Звонил родственник мастера Саида Джафарзаде — выдающегося мастера и виртуоза игры на нее. Он был очень обеспокоен состоянием своей скрипки и обратился ко мне за её ремонтом. В его голосе чувствовалась тревога — верхняя дека скрипки треснула, и он настаивал на личной встрече.
Сколько бы я ни пытался его отговорить, он всё равно пришёл ко мне прямо в стоматологию с повреждённой скрипкой. Я осмотрел инструмент и понял, что ничего критичного нет, и пообещал, что всё исправлю. Его лицо озарилось — как будто рассеялась тьма вчерашнего дня. Он сказал: «Сделай всё, что можешь — я обязательно отблагодарю тебя».
Я взял скрипку домой и отремонтировал её. Мы договорились, что он заберёт её из моей мастерской. Когда он пришёл и увидел результат, он не мог поверить, что скрипка стала такой чистой и красивой. Получив инструмент, он бросил взгляд на мои каманче и сказал: «Мастер, не могли бы вы сделать один такой инструмент и для меня?»
Я ответил: «Конечно, почему бы и нет!»
Перед уходом он снова посмотрел на меня и сказал: «Мастер, только прошу — перед тем как начнёте делать инструмент, немного подумайте обо мне. Кто я? Что я собой представляю? Что во мне есть такого, что может повлиять на нежный голос моего каманче?.. Пожалуйста, подумайте об этом. Может быть, это вдохновит вас и вы создадите действительно выдающийся инструмент».
Я заказал деревянные струны для каманче. Время от времени я собирался начать работу, но руки не поднимались. И вот однажды, перебирая материалы в мастерской, я наткнулся на особый кусок дерева — подарок от одного мастера джок-кари (искусство, похожее на персидскую мозаичную технику). Это было старое, благородное дерево с удивительной энергетикой.
Я задумался и вспомнил его слова. Хотя мне очень хотелось использовать это дерево для себя, я решил посвятить его созданию каманче для этого скрипача. Дерево было великолепным. Я сделал инструмент с восьмидесяти рёбрами, чтобы добиться идеального звучания и резонанса. Каждая деталь — от конструкции до окраски — получилась наилучшей.
Когда я передал ему готовый инструмент, я никогда не забуду радость и восторг на его лице. Этого было достаточно для меня. Несколько дней спустя он сообщил мне, что назвал инструмент «Аргаван».
Так и родился Аргаван.

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز
How about "Arghavan" story:
The story of Arghavan began one day while I was sitting in a dentist’s office. I received a call from an unknown number. Although I wasn’t inclined to answer, I picked up. The caller turned out to be a relative of Master Saeed Jafarzadeh, a renowned maker and virtuoso of the ney (Persian reed flute). He was calling about his violin, which had a cracked top plate, and he was deeply worried. His voice carried the anxiety of someone who feared losing the soul of his instrument. He insisted on meeting me in person.

Despite my efforts to dissuade him, he showed up at the dentist’s office with his broken violin in hand. After examining it, I realized the damage wasn’t too serious and assured him I could fix it. His face lit up, as if the gloom of the previous day had lifted. He said, “Do whatever you can — I’ll repay your effort.”

I took the violin home and repaired it. We agreed he would come to my workshop to pick it up. When he arrived and saw the restored violin, he couldn’t believe how clean and beautiful it looked. After receiving his instrument, he glanced at my kamanchehs and asked, “Master, would you be kind enough to make one of these for me too?”

I replied, “Of course — why not!”

Before leaving, he looked at me again and said, “Master, before you begin crafting the instrument, take a moment to think about me — who I am, what I am, what I carry within me that might affect the delicate voice of my kamancheh. Please reflect on these things. Maybe that feeling will inspire you to create something truly special.”

I ordered wooden strings for the kamancheh. Every time I tried to begin the work, I couldn’t bring myself to start. Then one day, while searching through my workshop, I came across a special piece of wood — a gift from a master of jok-kari (an art similar to Persian marquetry). It was an old, dignified wood, full of spirit.

I paused and thought deeply about his words. Although I had originally wanted to use the wood for myself, I decided to dedicate it to his kamancheh. The wood was perfect. I crafted the instrument with eighty ribs to enhance its resonance and tone. Every detail — from construction to coloring — turned out beautifully.

When I handed him the finished instrument, the joy and excitement on his face was unforgettable. That moment alone was enough for me. A few days later, he contacted me and said he had named it Arghavan.

And that’s how Arghavan was born.

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز
و اما داستان ارغوان:
داستان ارغوان از اینجا شروع شد که یه روز تو مطب دندونپزشکی بودم که شماره ناشناسی با من تماس گرفت. علی رغم این که تمایلی به جواب دادن نداشتم، تلفن رو پاسخ دادم. ایشون فردی از بستگان استاد سعید جعفرزاده (سازنده و نوازنده چیره دست ساز نی) بود که جهت تعمیر ویولون خودش با من تماس گرفت و خیلی نگران بود. چرا که صفحه ی رویی ویولونش ترک برداشته و نگرانی در صداش موج می زد و اصرار داست که من رو ببینه. هرچقدر تلاش کردم که منصرفش کنم نتونستم و با ساز شکسته به دندونپزشکی اومد. پس از این که سازش رو بررسی کردم دیدم که مشکل خاصی نیست و گفتم که برات درستش می کنم. چهره اش پس از تاریکی روز گذشته روشن شد و گفت هرکاری میتونی بکن زحمتت رو جبران می کنم. ویولون رو به خونه بردم و تعمیر کردم و قرار شد بیاد کارگاه و سازش رو ببره. وقتی به کارگاه اومد باورش نمیشد که ویولون اینقدر تمیز و زیبا درست شده باشه. پس از تحویل گرفتن ویولون، نگاهی به کمانچونه ها انداخت و گفت میشه زحمتی بکشید استاد و برای بنده هم یک کمونچه بسازید. بنده هم پاسخ دادم حتما چرا که نه! قبل از رفتن نگاه دیگری به من انداخت و گفت استاد فقط قبل از ساختن ساز، کمی به من فکر کن در ذهن خودت این که من کی هستم؟ چی هستم؟ چه چیزی تو وجودم دارم که صدای لطیف کمونچه من رو بیخود می کنه و ... لطفا به این موارد فک کن شاید از این حالت حسی گرفتی و یه ساز عالی ساختی. من سیم های کمونچه رو با چوب سفارش دادم. هر از چند گاهی میرفتم که کار ساخت رو شروع کنم که دستم به کار نمیرفت. تا این که یه روز بین وسایل کارگاه که دنبال چیزی میگشتم، چوبی خاص رو دیدم که توسط یکی از اساتید جوک کاری(هنری شبیه به خاتم کاری) برای ساخت ساز به خودم هدیه داده شده بود. چوبی قدیمی با صلابت و دارای روحی فوق العاده. به فکر فرو رفتم به حرف هاش دقت بیشتری کردم، هرچند دوست داشتم برای خودم بسازم اما تصمیم گرفتم برای اون نوازنده ویولن بسازمش. چوبش که عالی بود، ساختش رو هشتاد ترگ کردم تا صدا و طنین ساز عالی بشه. در هر موردی از ساخت گرفته تا رنگ و ... بهترین حالت از کار دراومد. وقتی خواستم ساز رو تحویل بدم. شادی و شعف توی چهرش رو فراموش نمی کنم و همین برای من کافی بود. چند روز بعد هم بهم اطلاع داد که اسمش رو ارغوان گذاشته. و اینجوری شد که ارغوان متولد شد.

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز
My Story:
My name is Alireza Nikzat, born on June 22, 1982. My father is retired and very skilled at repairing household items. I grew up in his workshop, surrounded by wrenches and tools, which made me technically more capable than my classmates. I always did a great job on school practical assignments, but ironically, I never got top grades 😅 — the teachers thought adults had helped me!

As a teenager, I started crafting wooden objects — decorative ships, sculptures, and musical instruments using simple tools. Later in my youth, I began making small decorative instruments and developed a passion for learning music. I decided to build a full-sized instrument. Using a single piece of wood, I made my first instrument, a tar, which turned out quite poorly. A few months later, I built a second one — a setar — which was also not great, but at least usable for practice.

For several years, I continued working with music this way. Because I was making instruments, I also started repairing musical instruments for friends and acquaintances — fixing cracks, replacing frets on the setar, changing strings, and more.

In 2009, I made a serious decision to focus on instrument making. Over the next few years, I built around 39 setars, but none of them had good sound quality. I became disheartened and decided to stop making setars altogether. Instead, I bought a kamancheh and began learning to play it. The quality of my kamancheh wasn’t great, so I decided to make a new bowl and attach it to my instrument to improve the sound. Surprisingly, the very first bowl I made didn’t sound bad at all. My teacher even commented on how much better the instrument sounded — and that was the first spark that motivated me to start making kamanchehs.

I still have that kamancheh. Even though its bowl is crooked and not very symmetrical, it’s one of my most beloved instruments, full of memories. From that moment on, I began researching and improving with each new instrument I made. I would take my instruments to various teachers, gradually improving their quality.

To this day, I’ve built around 290 kamanchehs and now work professionally — and I’m still researching and learning.

#kamanche #saz #sakht_saz #ساخت_ساز #کمانچه #ساز
و اما اولین داستان من:
من علیرضا نیک ذات هستم متولد ۱۳۶۱/۴/۱ پدر من بازنشسته هست و تعمیر وسایل منزل رو به خوبی انجام میده من از کودکی در کارکاه پدرم با آچار و ابزار بزرگ شدم و این باعث شد تا من نسبت به هم کلاسی هام از لحاظ فنی خیلی بهتر باشم همیشه کارهای عملی مدرسه رو خیلی خوب درست میکردم و به همین خاطر هیچ وقت نمره خیلی خوب نمیگرفتم آخه معلم فکر میکرد بزرگتر ها کمکم کردن در دوران نوجوانی وسایل چوبی میساختم ساخت کشتی تزیینی پیکر تراشی ساخت سازهای موسیقی با ابزارهای ساده
تا اینکه در دوران جوانی شروع کردم سازهای تزیینی کوچک درست میکردم و علاقه مند به فراگیری موسیقی شدم تصمیم گرفتم یه ساز بزرگ بسازم با یک تکه چوب اولین سازم که یک تار بود را درست کردم خیلی بد بود و چند ماه بعد ساز دوم که یک سه تار بود را درست کردم که اونم خیلی بد بود ولی میشد باهاش تمرین کرد چند سالی به به همین صورت موسیقی رو کار میکردم و به واسطه ساخت سازهای که انجام میدادم تعمیرات سازهای موسیقی برای دوستان آشنایان انجام میدادم از شکستگی تا تعویض پرده سه تار
تعویض سیم تااینکه از سال ۱۳۸۸به صورت جدی تصمیم به ساخت ساز کردم و حدود ۳۹ عدد سه تار در مدت چند سال ساختم که هیچ کدام صدای خوبی نمیداد و یه جورایی از ساخت سه تار زده شدم و تصمیم گرفتم یه کمانچه بگیرم و کمانچه کار کنم و برای همیشه سه تار سازی را بزارم کنار که همین اتفاق هم افتاد یه کمانچه گرفتم و به یاد گیری ساز کمانچه پرداختم کمانچه من کیفیت خوبی نداشت تصمیم گرفتم یک کاسه درست کنم و نصب کنم به کمانچه خودم تا صداش بهتر بشه که از همون اولین کاسه که نصب کردم صدای بدی نداشت و استادم گفت چقدر صدای سازت بهتر شده و این اولین انگیزه بود برای شروع کمانچه سازی من که هنوز اون کمانچه رو دارم و با اینکه کاسه کج و خیلی منظمی نداره ولی یکی از دوست داشتنی ترین سازهای من هست که یک دنیا خاطره باهاش دارم از اوم موقع شروع کردم به تحقیق و ساخت هر سازی که میساختم بهتر میشد و سازهام رو پیش مدرسین مختلف میبردم و یواش یواش کیفیتم را بالا بردم و تا امروز که حدود ۲۹۰ تا کمانچه ساختم و بصورت حرفه ای دارم کار میکنم و همچنان تحقیق میکنم.