سال‌ها پیش، استاد نمدمال در سفری به کوهستان، طلوعی آتشین را دید که آسمان را به دو رنگ شعله و کبود آراسته بود. آن تصویر در ذهنش ماند تا روزی که تصمیم گرفت یاد آن سحرگاه را زنده کند.
پشم‌های سرخ و نارنجی را چون آتش، و آبی ژرف را چون آسمان چید؛ هشت‌پر ستاره، نشانه‌ی هماهنگی آسمان و زمین شد. هر ضربه‌ی دستش نه‌فقط نمد را شکل داد، که یاد آن صبح سرد و آفتاب درخشان را جاودانه کرد. این است داستان کوتاهِ خلق اثری که از دل طبیعت به جهان آمد.
رسول دهقان
Yorum Sil
Bu yorumu silmek istediğinizden emin misiniz?
سامان دارابی
Yorum Sil
Bu yorumu silmek istediğinizden emin misiniz?