سال‌ها پیش، استاد نمدمال در سفری به کوهستان، طلوعی آتشین را دید که آسمان را به دو رنگ شعله و کبود آراسته بود. آن تصویر در ذهنش ماند تا روزی که تصمیم گرفت یاد آن سحرگاه را زنده کند.
پشم‌های سرخ و نارنجی را چون آتش، و آبی ژرف را چون آسمان چید؛ هشت‌پر ستاره، نشانه‌ی هماهنگی آسمان و زمین شد. هر ضربه‌ی دستش نه‌فقط نمد را شکل داد، که یاد آن صبح سرد و آفتاب درخشان را جاودانه کرد. این است داستان کوتاهِ خلق اثری که از دل طبیعت به جهان آمد.
رسول دهقان
Delete Comment
Are you sure that you want to delete this comment ?
سامان دارابی
Delete Comment
Are you sure that you want to delete this comment ?