وقتی اولین ضربه‌ی چکش را روی این سینی زدم، تنها یک تکه فلز ساده مقابلم بود، اما حالا… هر خط و هر برجستگی‌اش داستانی از صبر، عشق و هنر دارد.

این اثر را با دستان خودم خلق کرده‌ام، هر گل و برگش را با عشق قلم زده‌ام و اجازه داده‌ام که فلز، زبان باز کند و حرف بزند. ترکیب ظرافت گل‌های وسط سینی با حاشیه‌های برجسته، هماهنگی‌ای ساخته که مرا یاد موسیقی طبیعت می‌اندازد—جایی که سختی فلز در کنار لطافت نقش‌ها معنا پیدا می‌کند.

هر بار که نور روی سطحش می‌رقصد، حس می‌کنم جان دارد، انگار که هنوز صدای چکش و نوای ضربه‌ها در دلش زنده است. خلق این سینی، برای من فقط یک اثر هنری نبود؛ سفری بود از دل سکوتِ فلز به اوج زیبایی.